مهربانی یعنی آن عمل صمیمانه . . . چیزی فراتر از لبخند دوستانه . . . که به انسانی در این جهان آسایش تحفه می دهد . . . و این زندگانی را ارزشمند می کند .  . . شاید که ارزانی اقبالی باشد . . . یا که حتی بخشی از یک سکه یک تومانی . . . یا خدمتی کوچک که سخاوتمندانه عرضه می شود . . . شاید کسی آن را تقاضا کند . . . یا که اندیشه ی آن در ذهن خودمان خلق شود . . . به هر تقدیر راهش همین است .  . . بخشایش ما این طور بروز می کند . . .این یعنی کمی فداکاری . . . که ما از انجامش خوشحال می شویم . . . و آسمان را انگار کمی روشنتر می کنیم . . . برای خاطر کسی دیگر. . . و اغلب آن را این طور به حساب می آوریم . . . چیزی که از ماست و گسترده اش می داریم . . . چرا که هیچ عملی فراتر از این نیست؛ . . یاری دادن به یک دوست. ( جیمز جی . مت کانف)